Dearest gentle reader

Vandaag was het dan zo ver, tijd voor de apotheose, de climax, het einde van het seizoen van de ‘ton’. De zaal werd weer vlotjes gevuld en deze auteur vraagt zich af of we met deze succeseditie niet toe zijn aan investeringen in de arena om meer zitplaatsen te creëren.

De wedstrijd zelf begon woelig. De spelers kampten duidelijk met zenuwen. Langs beide zijden van het net werden vele foutjes gemaakt die we niet gewoon zijn. Zelf een opslag van Mr. Vanlerberghe ging los in het net. Dat zou op dit niveau toch echt niet meer mogen. Het werd op die manier wel spannend en pas helemaal op het einde wisten de leerkrachten de eerste set naar zich te trekken. Er werd met veel zelfvertrouwen 1 – 0 geschreeuwd, maar het was toch duidelijk even schrikken. Thomas & Mauro waren alvast een pak sterker komen opzetten dan de verwachtingen.

In de tweede set sloegen de beide heren dan ook een kleine kloof. Deze werd wel eens kleiner gemaakt, maar de leerlingen slaagden er telkens in om dan weer uit te lopen. Vermoedelijk vanuit een soort misplaatste zelfzekerheid deed een leerkracht nog uitschijnen dat ze de leerlingen punten lieten scoren om meer geld af te troggelen van ondergetekende, al had iedereen wel door dat de schrik er duidelijk in zat. De leerlingen lieten zich dan ook niet intimideren door dit soort uitspraken en er werd zelf sterker gespeeld. We zagen meer rally’s met tactisch geplaatste dropshots en beter verdedigend werk. Foutjes bleven de partij beïnvloeden, maar we zagen van alle vier de spelers ook flitsen van talent. Op dramatische wijze ging het voor de leerkrachten dan ook helemaal fout. Mauro en Thomas dwongen hen in fout en er waren verlengingen nodig om de partij te beslissen. Opvallend was dat dit keer geen enkele leerkracht durfde roepen dat het 1 – 1 stond.

Door het veranderde tijdschema en de verlengingen moesten de supporters het geknor van hun hongerige magen iets langer verdragen, maar de meesten bleven wel nagelbijtend op de bank gekluisterd. Je voelde de hoop en het vertrouwen dat de leerlingen dit jaar de beker naar huis zouden nemen en dat wou niemand missen. De leerkrachten kwamen echter sneller van start in de derde set en kwamen op 4 matchpunten. Twee daarvan werden nog weggewerkt door de dappere heren van 5BCSW, maar het mocht net niet baten.

Voor het tweede jaar op rij blijken de leerkrachten met 2 van de 3 overwinningen toch net iets sterker. Wel zagen we dit jaar heel wat nieuw talent en werd ook oud talent enthousiast voor een eventuele comeback. Het is uitkijken naar wat het volgend seizoen zal brengen, maar nu genieten we eerst nog even na van een mooi initiatief.

Deze auteur wil dan ook de organisatie bedanken om dit mogelijk te maken. Vooral dan het LO-team dat als ware scouts het beste uit de leerlingen wist te halen, de wedstrijdleiding op zich nam en telkens het materiaal heeft voorzien. Ook de pastorale medewerkers worden bedankt voor de logistieke ondersteuning. En uiteraard dan ook alle supporters! Uitspraken dat €1 te veel is om te schenken of om een dom pluimpje te zien vliegen doen soms wat pijn, maar dat is ruimschoots goedgemaakt door anderen die er zelf meer voor over hadden. Ook hartverwarmend waren trouwe fans die meerdere malen kwamen kijken. Jullie zijn uiteindelijk de echte helden en hebben zo’n €200 euro verzameld voor het goede doel. Deze auteur vindt dat jullie met trots kunnen zeggen dat jullie naar de slogan geleefd hebben: Samen oogsten we succes!

Yours truly

Lady Neevelrumdown